Bir zamanlar sahip olduğumu düşündüğüm bir ben vardı ama şimdi kim olduğumu bile bilmiyorum. Nasıl bir his, nasıl bir duygu, unutmuş olabilirim. Şimdi BEN.
Var olduğum anlar sayılı. Kendimle yüz yüzeyim, neyin peşindeyim, hiç bilmiyorum. Kovaladığım şey ne, koşup durduğum. An gelir, herşey biter... An gelir sen olurum, an gelir ben..
Acı verici bir deneyim, şimdi sen de yoksun, ben de. Ve ben ne arıyordum, olmayan birşeyi. Arayış sonsuz. Ben sonsuz...
Şimdi bana sorabilirsin. Ne biliyorsun. Şimdi ben sana söyleyebilirim. Herşeyin belirsiz olduğunu çünkü bu oyunun kuralı bu, herşey daima değişecek. Bu belirsizliğe hazır mısın.
Hayatına anlamı, bu değişimi yaşamak, sonsuz değişimi, belirsiziği.. Hiçbirşey aynı kalmayacak. Varabileceğin bir yer yok. Kalabileceğin bir yer de yok.
Asırlardır bu böyleydi. Şimdi oku geçmişini ve şimdi gör var olanı. Bu belirsizlik mi seni korkutan..
devam etmene engel olan. Zaten olduğun gibi kalamayacaksın. Arkana bakman ne işine yaradı. Geleceği görmenin de sana bir faydası yok. Çünkü gelecek henüz yaşanmadı ve o bile tek bir gelecek değil..
Düşünme, düşünmeyi bıraktığın an da içine akacağım. Var olduğunu düşünme.. DÜŞÜN içinde kalma. GERÇEĞE uzan. Gerçeği şimdi bulacaksın. Tam gözlerinin önünde uzanıyor. Ona bir bakış at ve bir anlığına bunu yaşa.
Sence korku var mı?
Gerçekten?
Ne kaldı geriye bakışlardan başka..
Zaman, elini uzatabileceğin birşey değil. Onu şekle şemale sokmaya çalışma.
Elinde ne var ondan başka. Ve anı düşünemezsin, ancak yaşayabilirsin.
Ellerin çok güzel, ona biraz dokun.
Gözlerin çok güzel, biraz bak.
Sesin çok aenkli, biraz söyle.
Ellerin, onlarla yaşa, yaşat, var ol. Herşey ellerinde gizli. Varoluşun. Onu hisset.
Sesin, onunla titreşim yaratabilirsin. Onunla yarat.
Gözlerin, gözleriniz bakabilir, yarattıklarını görebilirsin. Onlarla daha çok orada olabilirsin.
Araştır istiyorsan, çok da zor değil.
Hadi şimdi biraz uyu.
Gözlerin dinlensin. Bugün çok yorulmuş olabilirler, olabildiğince dinlendir....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder